دو اصطلاح VR که مخفف کلمه "virtual reality" و AR که مخفف کلمه "augmented reality" این روزها به لطف تجدید فعالیت هدست های VR که توسط Oculus Rift اعلام میشود و استفاده از برنامه ها و بازی های AR مانند Pokemon Go، بسیار مورد توجه قرار می گیرند. آن ها به نظر مشابه می رسند و همزمان با پیشرفت فناوری ها، علارغم اینکه آن ها دو مفهوم متفاوت با یکدیگر هستند، ویژگی هایی دارند که آن ها را از یکدیگر متمایز میکند.
واقعیت مجازی یا virtual reality چیست؟
هدست های VR "virtual reality" طوری طراحی شده اند که این تصور در ذهن و دید شما ایجاد شود که واقعا در مکان دیگری قرار گرفته اید. هدست های HTC Vive ، Oculus Rift و سایر هدست ها کاملاً مات هستند و هنگامی که آن ها را روی چشم خود میگذارید، نمیتوانید اطراف خود را ببینید. اگر آن ها را زمانی که خاموش است را روی چشم بگذارید، ممکن است فکر کنید که چشم شما را بسته اند.
با این حال زمانی که این هدست ها روشن هستند، پنل های LCD یا OLED که داخل آن ها هستند به وسیله لنزهایی شکسته میشوند تا میدان دید خود را با هر آنچه که نمایش داده می شود، کاملاً پر کنید. این می تواند یک بازی ، یک ویدیوی 360 درجه یا فقط فضای مجازی رابط های سیستم عامل باشد. به صورت بصری، شما به هرجایی که هدست از شما بخواهد که بروید منتقل میشوید. دنیای خارج با یک دنیای مجازی جایگزین می شود.
اکثر هدست های VR اتصال دهنده مانند Rift ، Vive ، PlayStation VR و هدست های Mixed Reality Windows از ردیابی حرکت شش درجه آزادی"six-degrees-of-freedom" (6DOF) به لطف حسگرها یا دوربین های خارجی (برای Rift ، Vive و PS VR) یا دوربین های رو به بیرون (برای WMR) استفاده می کنند. این بدان معناست که هدست ها فقط جهتی را که در آن قرار دارید تشخیص نمی دهند ، بلکه هر حرکتی را که در آن جهت ها انجام می دهید تشخیص می دهند. این با ترکیب شدن با کنترل کننده های 6DOF، به شما این امکان را میدهد تا در فضای مجازی و با دست های مجازی در اطراف حرکت کنید. این فضا معمولاً به عرض چند متر مربع محدود می شود، اما بسیار پیچیده تر از این است که فقط بی حرکت در یک مکان بایستید و در جهت های مختلف نگاه کنید. شما باید بسیار مراقب باشید که هر کابلی که هدست شما را به رایانه یا سیستم بازی شما متصل میکند را قطع نکنید.
مایکروسافت هدست های VR ویندوز 10 خود را هدست های "Windows Mixed Reality" می نامد. اجازه ندهید این اصطلاح شما را گیج کند. "Mixed reality" صرفا واقعیت مجازی میباشد. آن ها همان هدست های VR هستند و هیچ چیز پیجیده ای درباره آن ها نیست، علاوه بر این که برخی از فناوری های رابط اساسی از نسخه توسعه یافته Microsoft HoloLens حاصل می شود.
هدست های مبتنی بر موبایل مانند Google Daydream View و هدست های VR مستقل مانند Oculus Go قدرت کمتری نسبت به هدست های VR اتصال یافته دارند زیرا به جای متکی بودن به یک سیستم بسیار سریع، به پردازش در سطح گوشی های هوشمند متصل یا داخلی متکی هستند. آنها همچنین معمولاً فقط سه درجه آزادی " three-degrees-of-freedom " (3DOF) را ارائه می دهند، به این معنی که آنها فقط جهت را ردیابی می کنند و نه حرکت موقعیتی را. آن ها معمولاً فقط دارای یک ریموت کنترل کننده حرکت 3DOF هستند یا برای کار با گیم پدهای معمولی طراحی شده اند. این تجربه ها مشابه هستند، اما تقریباً به همان اندازه پیچیده نیستند. هم برای بازی ها و هم برای برنامه ها، virtual reality کاملا جایگزین محیط اطراف شما شده و مشا را به مکان های دیگر منتقل میکند. جایی که شما از نظر جسمی مهم نیست. در بازی ها ممکن است در کابین خلبان یک ستاره جنگی بنشینید. در برنامه ها، ممکن است به طور واقعی مکان های دور را گشت بزنید گویی که واقعا در آن مکان ها هستید. امکانات بسیاری در واقعیت مجازی یا virtual reality وجود دارد و تمام چیزهایی که در اطراف شما وجود دارد را با چیزهای دیگر جایگزین میکند.
واقعیت افزوده یا Augmented Reality چیست؟
در حالی که واقعیت مجازی (VR) جایگزین دید شما می شود، واقعیت افزوده (AR) به آن می افزاید. دستگاه های AR مانند Microsoft HoloLens و "عینک های هوشمند" که شفاف و در سطح های مختلف هستند و به شما اجازه می دهند همه چیز را در مقابل خود ببینید، انگار که از یک عینک آفتابی ضعیف استفاده کرده اید. این فناوری برای حرکت های کاملا آزاد طراحی شده است در حالی که تصاویر را روی هر آنچه که نگاه می کنید فرافکنی می کند. این مفهوم در گوشی های هوشمند گسترش می یابد که دارای برنامه های AR و بازی هایی مانند Pokemon Go ، و از دوربین گوشی شما برای ردیابی محیط اطراف شما و اطلاعات اضافی بالای آن، روی صفحه نمایش استفاده می کنند.
نمایشگرهای AR می توانند چیزی به اندازه همپوشانی داده را که زمان را نشان می دهد ، به چیزی پیچیده مانند هولوگرام های شناور در وسط اتاق ارائه دهند. Pokemon Go علاوه بر آنچه دوربین به آن نگاه می کند، یک Pokemon را بر روی صفحه شما نمایش می دهد. در همین حال، HoloLens و دیگر عینک های هوشمند مانند Magic Leap One مرموز، به شما این امکان را می دهند که پنجره های برنامه شناور و تزئینات سه بعدی را در اطراف خود قرار دهید.
این فناوری در مقایسه با واقعیت مجازی (VR) یک ویژگی متفاوت دارد که آن را متمایز میکند. در حالی که VR کاملا میدان دید شما را میپوشاند و چیزهای دیگر را جایگزین میکند، برنامه های AR فقط روی گوشی هوشمند یا تبلت نمایش داده میشوند؛ و حتی HoloLens می تواند فقط تصاویر را در یک منطقه محدود جلوی چشمان شما نمایش دهد. خیلی پیچیده نیست زمانی که یک هولوگرام از یک مستطیل در وسط بینایی شما خارج می شود یا وقتی که شما به یک صفحه نمایش کوچک خیره شده و وانمود میکنید که جسم موجود در آن صفحه در واقع مقابل شما قرار دارد.
AR بنیادی می تواند با 3DOF کاملاً خوب عمل کند. با این حال بیشتر برنامه های AR به نوعی به 6DOF نیاز دارند، موقعیت فیزیکی شما را ردیابی می کنند تا نرم افزار بتواند موقعیت های ثابت تصاویر را که در فضای سه بعدی ارائه می دهد حفظ کند. به همین دلیل است که HoloLens از یک دوربین استریوسکوپی و تشخیص الگوی پیشرفته برای تعیین محل قرارگیری آن در هر زمان استفاده می کند و به همین دلیل گوشی های هوشمند پیشرفته تر و AR-centric مانند آیفون X از چندین دوربین پشتی برای ردیابی عمق استفاده می کنند.
تفاوت میان VR "virtual reality" و AR "augmented reality"
"virtual reality" و "augmented reality" علی اینکه طراحی بسیار مشابهی دارند ولی دو چیز کاملا متفاوتی هستند که به دو روش متفاوت کار خود را انجام میدهند. VR به عنوان یک جایگزین برای واقعیت است که شما را به مکانی دیگر منتقل میکند. AR به واقعیتی که در همان لحظه مشاهده میکنید، اضافه میکند. هر دو تکنولوژی بسیار قدرتمند هستند و می توانند نحوه استفاده ما از رایانه ها را در آینده كاملاً تغییر دهند، اما اینكه یكی از آنها موفق خواهد شد یا هر دو این موضوع را آینده مشخص خواهد کرد.
اولین نفری باشید که نظر می دهد!